QM

Dun ailemin (sadece cekirdek olan degil, tum genis aile) yogun israrlari uzerine yilbasini beraber gecirelim fikrinde karar kildik. Babam bir kac gun onceden eski ortaklarindan birinin yeni actigi bir yerde rezervasyon yaptirmis. Oraya gidelim dedik. Cumle aile (amcalar, dayilar, halalar vs) oraya dogru birkac konvoyluk aracla saat sekiz gibi yol aldik. Topu topu 150 kisilik yerin 80 kisisi yakin akraba ve tanidiklardan olusuyordu. Vardigimizda ayaklarim biraz geri geri gitti. Cok amatorce duzenlenmis cadiri andiran bir mekanda kutlayacaktik yilbasini. Neyse hadi bi girelim iceri dedik, yasitim kuzenlerle goz goze geldik, sikilirsak kalkar 'gecelere akariz' gibisinden mesajlastik. Iceri girdik, 10 kisilik bir masaya oturduk. Normal sartlar altinda somurturdum, ama garip bir bicimde mutluydum. Uzun zamandir bu kadar yakinimi bir arada gorememistim. Bir kac girizgah niteliginde turk sanat muziginden sonra horon muzikleri calmaya basladi, gelenlerin aidiyetlerine uygun olaraktan. Herkesin sahneye bir atlayisi vardi ki, aman yarabbi ne cosku. Horonu bir kez daha ogrendim. Yaklasik 10 tane yakin akraba 18-25 yas arasi kizla dans ettim, annemi, halami ve yengemi saymiyorum hic. Yemekler kotuydu (aslinda tavuklu pilavdan baska yemek yoktu, gerisi mezeydi), servis agirdi, hersey cok amatorceydi. Ama cok keyifliydi. Sadece bir kosede damat ve gelinimiz eksikti. Cocuk yaslarimda cokca tanik oldugum Ardesen'deki minik kahvedeki koy dugunlerinin samimiyeti vardi. Abartisiz, basit mutluluk. Darginlar baristi, sevenler biraraya geldi. Aile buymus dedim icimden. Simdi bacaklarim agriyor, horon dusundugumden cok yorucuymus.

Boyle Demis Bulundu QM on Sunday, January 01, 2006 at 6:32 PM | oh yeah