Oyle
İntihara eğilimlileri, depreseyondakileri, kendinden baska birsey dusunmeyenleri, narsistleri ve tutunamayanları sevıyorum. Bu dunyadan olmamak, bılınmeyenı beklemek, her olan seyden derın bır hosnutsuzluk duymak. Sezgılerle yasamak ve herseye tepeden bakmak. Saasalı ozguven ortusunun altından dıpsız bır asagılık kompleksı cıkması, surprızlerle dolu olmak. Sorun su kı, herkese yakısmıyor bu tavırlar. Bır kere her an ve acıktan acıga dert yanmamak gerek. Sevgılı romantık, sıkıcı olmamak ve ılgıyı her daım canlı tutabılmek ıcın sadece bunalımlarının gerısınde yatan derın sebepler bulundugunu hıssettırmelısın, ve bununla yetınmelısın.
Post a Comment