« Home | The Categorical Imperative » | Unutulmaz Film/Dizi Replikleri » | Hayat Taktikleri: Neden? Nasil? » | Uyku, biraz daha uyku »

Sorunsuz bir insanim

Benim sorunum da bu iste. Insanlar dert dinlemeye bayilir. Dostluklar dert alisverisi ustune kuruludur. Benim ise hic bir derdim yok. Bazi insanlarin nasil o kadar derdi oldugunu anlayamiyorum, kesin cogunu salliyorlar, sizi gidi atmasyon dert uyduruculari. "Ah biliyor musun soyle de bir derdim var" ile baslayan cumleler bana yabanci. Ya cok ongoruluyum ve sorunlar ortaya cikmadan engelliyorum ya da cok sansliyim ve hic bir sorun bana bulasmiyor. Her iki kosulda da bayik bir insanim. Mukemmelim de kimse mukemmelleri sevmez ki. Sadece saygi duyarlar. O da guzel, yetinmesini bilmek lazim. Yoksa bir yerlerden bir dert mi yaratsam ne yapsam? Devasiz bir hastalik? Bir sinavdan cakma? Hatun kisi tarafindan reddedilme? Yahu, bunlar da dert mi der gecerim, ondan korkuyorum. Buyuk problemlerin adamiyim, ne yapayim ya.

qm iyi hos da bu yazilar neden bu kadar ufak? okumami mi istemiyorsun yoksa sevmedigim gozlugumu zorla taktirmaya mi calisiyorsun yoksa yazdiklarin yazdiklarin okunmaya deger degil mi? aman neyse ya satasmiyim kimseye.
hadi selametle

Post a Comment

a href="http://www.justforeignpolicy.org/iraq/iraqdeaths.html">Just Foreign Policy Iraqi Death Estimator